โดยนายจ้างต้องขึ้นทะเบียนภายใน 30 วัน นับตั้งแต่มีการจ้างงานและเมื่อมีลูกจ้างใหม่ก็ต้องแจ้งขึ้นทะเบียนภายใน 30 วันเช่นเดียวกัน

ลูกจ้างผู้ประกันตนไม่ต้องตกใจหากนายจ้างไม่ขึ้นทะเบียนให้หรือไม่ส่งเงินสมทบให้ รวมถึงหักแล้วไม่นำส่ง  #กฎหมายถือว่าลูกจ้างได้นำส่งแล้ว_และได้รับสิทธิประโยชน์ตามปกติ

ส่วนลูกจ้างผู้ประกันตนมีสิทธิตามกฎหมายกำหนด

ส่วนวิธีคิดค่าเสียหายนั้น นายจ้างต้องหาตัวเลขให้ได้ว่า ลูกจ้าง สร้างรายได้ให้นายจ้างวันละเท่าไร บอกไม่ครบ อยู่ไม่ครบกี่วัน ก็นำมาคูณจำนวนวันเข้าไป เป็นเงินกี่บาท ก็จะสามารถฟ้องเรียกรับค่าเสียหายได้เท่านั้น โดยมีอายุความ ๑๐ ปีและสามารถเรียกรับดอกเบี้ยได้ร้อยละ ๗.๕ % ต่อปี

เว้น..แต่ได้รับความยินยอม จากลูกจ้างก่อนเป็นคราวๆไป ในกรณีที่ลักษณะหรือสภาพของงานต้องทำติดต่อกันไป ถ้าหยุดจะเสียหายแก่งาน หรือเป็นงานฉุกเฉิน หรือเป็นงานอื่นตามที่กำหนดในกฎกระทรวง นายจ้างอาจให้ลูกจ้างทำงานล่วงเวลาได้เท่าที่จำเป็น

ข้อสังเกต การจัดให้มีวันลาบวชนายจ้างจัดทำได้ฝ่ายเดียวไม่ต้องได้รับความยินยอมจากฝ่ายลูกจ้างก็ได้ เพราะเป็นการจัดให้มีสภาพการจ้างที่เป็นคุณแก่ฝ่ายลูกจ้าง

ตามกฎหมาย พรบ.คุ้มครองแรงงานมาตรา 76 แจ้งว่านายจ้างจะสามารถหักเงินค่าจ้างค่าล่วงเวลาหรือค่าทำงานในวันหยุดได้มีแค่ 5 กรณีเท่านั้น

นายจ้างควรจัดเวลา พัก กี่ชั่วโมง ให้ลูกจ้างที่ทำงานในหนึ่งวัน

เวลาพัก

2.1 ระหว่างการทำงานปกติวันหนึ่งไม่น้อยกว่า 1 ชั่วโมง หลังจากลูกจ้างทำงานมาแล้วไม่เกิน 5 ชั่วโมง ติดต่อกัน นายจ้างและลูกจ้างอาจตกลงกันล่วงหน้าให้มีเวลาพักครั้งหนึ่งน้อยกว่า 1 ชั่วโมงก็ได้แต่รวมกันแล้ววันหนึ่งต้องไม่น้อยกว่า 1 ชั่วโมง สำหรับงานในร้านขายอาหารหรือร้านขายเครื่องดื่มซึ่งเปิดจำหน่ายหรือให้บริการ ไม่ติดต่อกันในแต่ละวัน วันหนึ่งอาจพักเกิน 6 ชั่วโมงก็ได้ หรือกรณีที่นายจ้างและลูกจ้างตกลงกันกำหนดเวลาพักเป็นอย่างอื่น ข้อตกลงนั้น ต้องเป็นประโยชน์แก่ลูกจ้าง

2.2 ก่อนการทำงานล่วงเวลาในกรณีที่มีการทำงานล่วงเวลาต่อจากเวลาทำงานปกติไม่น้อยกว่า 2 ชั่วโมง นายจ้างต้องจัดให้ลูกจ้างมีเวลาพักไม่น้อยกว่า 20 นาที ก่อนที่ลูกจ้างเริ่มทำงานล่วงเวลา

2.3 กรณีเป็นงานที่มีลักษณะหรือสภาพของงานต้องทำติดต่อกันไปนายจ้างอาจจัดให้มีเวลาพักระหว่างการทำงานหรือก่อนการทำงานล่วงเวลาแตกต่างจากข้อ 2.1 และ 2.2 โดยได้รับความยินยอมจากลูกจ้างหรือเป็นงานฉุกเฉินก็ได้

สิทธิหน้าที่ นายจ้าง ลูกจ้างตามพระราชบัญญัติคุ้มครองแรงงาน พ.ศ. 2541

นายจ้างควรจัดวันหยุด ให้ลูกจ้างที่ทำงานกับนายจ้าง เช่นวันหยุดประจำสัปดาห์ สัปดาห์หนึ่งไม่น้อยกว่า 1 วันและต้องมีระยะห่างกัน ไม่เกิน 6 วัน สำหรับงานโรงแรม งานขนส่ง งานในป่างานในที่ทุรกันดาร หรืองานอื่นตามที่กำหนดในกฎกระทรวงนายจ้างและลูกจ้างอาจตกลงกันล่วงหน้าสะสมและเลื่อนวันหยุดประจำสัปดาห์ไปหยุดเมื่อใดก็ได้แต่ต้องอยู่ภายในระยะเวลา 4 สัปดาห์ติดต่อกัน

วันหยุดตามประเพณี

ปีหนึ่งต้องไม่น้อยกว่า 13 วัน โดยรวมวันแรงงานแห่งชาติให้พิจารณาจากวันหยุดราชการประจำปี วันหยุดทางศาสนาหรือขนบธรรมเนียมประเพณีแห่งท้องถิ่น ถ้าวันหยุดตามประเพณีตรงกับวันหยุดประจำสัปดาห์ให้หยุดชดเชยวันหยุดตามประเพณีในวันทำงานถัดไป สำหรับงานในกิจการโรงแรม สถานมหรสพร้านขายอาหาร ร้านขายเครื่องดื่ม ฯลฯ อาจตกลงกันหยุดวันอื่น ชดเชยวันหยุดตามประเพณี หรือจ่ายค่าทำงานในวันหยุดให้ก็ได้

วันหยุดพักผ่อนประจำปี

ปีหนึ่งต้องไม่น้อยกว่า 6 วันทำงาน สำหรับลูกจ้าง ซึ่งทำงานติดต่อกันมาครบ 1 ปีมีสิทธิหยุดพักผ่อนปีต่อมานายจ้างและลูกจ้างอาจตกลงกันล่วงหน้าสะสมและเลื่อนวันหยุดพักผ่อนประจำปีที่ยังไม่ได้หยุดในปีนั้นไปรวมเข้ากับปีต่อๆ ไปได้

ตัวอย่างเคสนี้ ลูกจ้างขาดงานระหว่างวันที่ 29  เมษายน 2544 - 3 พฤษภาคม 2544

ข้อสังเกต 

จำหลักไว้นะครับเมื่อสัญญาสิ้นสุดเขาไม่ต้องบอกกล่าวล่วงหน้านะครับเขาไม่ต้องบอกเราล่วงหน้าแปลว่าเราไม่มีสิทธิ์ได้รับค่าตกใจ

ทำไมเรียกจากวันที่ออกจากงาน เพราะ ค่าชดเชยต้องจ่ายทันทีที่ออกจากงาน

       1.1 กรณีงานทั่วไป

         1.2 กรณีงานที่อาจเป็นอันตรายต่อสุขภาพ